Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, iż swego rodzaju narty występowały już w czasie prehistorii. Znalezione w północnej Europie malowidła ścienne pokazują myśliwych goniących swoją zwierzynę poruszając się na drewnianych deskach przytwierdzonych do nóg. Niektóre takie okazy przetrwały do dziś. Na terenie dzisiejszej Szwecji znaleziono parę długich i grubych desek, których wiek oszacowano na ok 2500 lat. Poruszano się na nich odpychając się długim, grubym kijem.
Znaczne zmiany w technice poruszania się jak i samej konstrukcji nart nastąpiły w drugiej połowie XIX wieku za sprawą Norwega Sondre Norheim. Narty przybrały kształt długich i cienkich desek oraz ulepszono sposób ich mocowania. Jazda stała się przyjemnością, a w końcu dyscypliną sportową. Prędkości jakie osiągano w tych czasach dochodziły nawet do 130 km/h.
Kiedyś przy produkcji nart wykorzystywano lite kawałki drewna. Musiało się ono charakteryzować wysoką wytrzymałością, sprężystością i średnią gęstością. Do takiego drewna należy dąb i jesion, które to były najczęściej wykorzystywane przez polskich producentów. Ponadto sprowadzano drewno hikorowe z Ameryki Północnej oraz mowingi z Afryki. Drewno przeznaczone na narty musiało być pozbawione sęków i prostowłókniste. Nadanie im odpowiedniej krzywizny i sprężystości było nie lada wyczynem. W komplecie sprzedawano bambusowe kijki, które jednak łatwo się łamały, a porowaty spód nart trzeba było smarować praktycznie po każdym zjeździe.
Po pewnym czasie zaczęto myśleć nad nową konstrukcją. Narty klejono z odpowiednio dobranych listewek i deseczek, a ich wierzch pokrywano laminatem. Przełom nastąpił pod koniec lat 40 ubiegłego wieku, kiedy to narciarz i inżynier lotnictwa Howard Head wpadł na pomysł, aby skonstruować narty z powszechnie stosowanego w tamtych czasach w lotnictwie aluminium. Pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę, gdyż w latach 50 narty drewniane zostały całkiem wyparte przez aluminiowe, a w latach 60 zaczęto stosować tworzywa sztuczne.
Konstrukcja dzisiejszych nart, na których tyle ludzi szaleje przykładowo w Austrii, bazuje przede wszystkim na materiałach kompozytowych. Z drewna natomiast wykonany jest sam rdzeń narty. Służy on głównie do tłumienia drgań i wykonany jest z miękkiego, porowatego drewna, np. topoli. Jednak mimo tego, że samo drewno jest ukryte pod wieloma warstwami laminatów, nadal odgrywa dużą rolę w ogólnej charakterystyce sprężystej wyrobu.